بیماری خودایمنی چطور به بهبودی کامل می رسد؟

برخی از بیماری های خودایمنی از این قرارند:

• پسوریازیس: سلول های پوست بین 10 تا 30 روز تجدید می شوند اما در این نوع اختلال، فرماندهی مغز بسیار سریعتر دستور تجدید پوست می دهد تا جایی که این افزایش سلول های پوستی به صورت لکه های قرمز و گاهی فلس های نقره ای نمایان می شود.
• آرتروز پسوریازیس: یک التهاب مفصلی است که غالبا بر سر ناخن، مهره گردن و کمر نمایان می شود و در طول عمر همراه بیمار می ماند.
• ویتیلیگو یا پیسی: این لکه های پوستی باعث از بین رفتن رنگدانه پوست و مو می شوند. این اختلال خودایمنی این گونه رخ می دهد که ملانوسیت های بخشی از پوست که رنگدانه تولید می کنند، مورد حمله سیستم دفاعی بدن قرار می گیرند و آن ناحیه سفید می شود.
• ام اس (MS): ام اس حاصل یک اختلال اعصاب است چراکه سیستم ایمنی بدن به جنگ با سلول های عصبی سالم می رود و این فرآیند در بدن به صورت بی حسی عضلات نمایان می شود تا جایی که شخص را زمین گیر می کند.
• روماتیسم مفصلی: نوعی آرتروز است که در آن سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله می کند و دردها آغاز می شود. گاهی این اختلال خودایمنی خود را با گرما، قرمزی نیز نشان می دهد.
• تیروئید هاشیموتو: این اختلال خودایمنی مزمن است که با علائم تورم و التهاب غده تیروئید و افزایش وزن و ریزش مو خود را نشان می دهد.
• دیابت نوع یک: این هم یک اختلال است که سیستم دفاعی بدن به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده آسیب می زند.
• کم خونی خطرناک: علت آن تهاجم سلول های ایمنی بدن به دیواره معده است.