هدف زندگی یا ساختن بهترین خود

از تفاوت های انسان با سایر موجودات ، سیر تکامل او و رسیدن به هدف زندگی و آفرینش است. آن هدفی که به وسیله ساختن بهترین ورژن خود محقق می شود. تفاوت دیگر او این است که برای رسیدن به کمال خود اختیار در انتخاب دارد اما حیوانات چنین نیستند.

تفاوت هدف زندگی و تکامل در انسان و حیوانات

همه ما انسان ها با یک جهانی قدرتمند ، پنهان و بالقوه پا به این دنیا گذاشتیم؛
در کنار ما اما میلیارد ها موجود دیگر نیز در حال طی کردن فرآیند زندگی هستند.

فرق ما با دیگر موجودات این است که آنها هر کدام در مدت زمان کوتاهی به بهترین
خود تبدیل می شوند و به هدف آفرینش خود می رسند و بقیه زندگی را با همان ورژن
تکامل یافته نسبی خود ادامه می دهند و به پایان می رسانند.

مثلا اگر حکمت و هدف آفرینش زنبور عسل ، تولید عسل است؛
این حشره کوچک باید به کمال لازم یعنی تولید عسل برسد.

سپس مدت زمانی که برای او به عنوان فرصت زنده ماندن در نظر گرفته شده را
صرف انجام وظیفه اش کند و سپس حیاتش خاتمه می یابد.

یک زنبور نمی تواند مسیر دیگری را انتخاب کند،
او به بهترین خودش تبدیل می شود، نه کمتر و نه بیشتر !

بر خلاف انسان که برای رسیدن به همان هدف زندگی و آفرینش و یا ساختن
بهترین ورژن خود باید انتخاب و عمل کند.

هدف زندگی در انسان و شکل گیری تکامل

اما این موضوع در انسان کاملا متفاوت است. انسان تنها موجودی است که با یک بن مایه اولیه خارق العاده پا به این دنیا می گذارد اما در این که به چه چیزی تبدیل شود کاملا انتخاب دارد.

او می تواند، بهترین خود را خود انتخاب کند و با تلاش و کار کردن روی خود، به بهترین خود تبدیل شود و یا این که در جهت مخالف حرکت کند و بسیار پست تر از جایگاهی قرار گیرد که شایسته یک انسان است.

انسان مانند قطعه سنگی خام و تراش نخورده وارد این دنیا می شود و قلم و چکشی نیز در اختیارش قرار می گیرد تا از این سنگ خام هر چه می خواهد بسازد و انسان به تکامل مطلوب خود برسد.

او انتخاب دارد که زیبا ترین مجسمه از این سنگ بسازد یا اینکه با زدن ضربه های حساب نشده و بی برنامه فقط قطعه سنگی با چندین خراش تحویل دهد که هیچ جذابیت و ارزشی ندارد.

قلم و چکشی که ما در اختیار داریم، زمان و انرژی است. ما زمان محدودی در اختیار داریم که آن را به عنوان عمر می شناسیم و میزان خاصی انرژی داریم که آن هم محدود است. این قلم و تیشه تنها ابزارهایی هستند که ما می توانیم با آن سنگ خام وجود خود را بتراشیم و به آن شکل دهیم.

ادامه زندگی انسان پس از مرگ

نکته مهم این است که به زودی سوت پایان کشیده خواهد شد و ما از این دنیا پا به جهان پس از مرگ خواهیم گذاشت آنگاه و در پایان مسیر ما به همان چیزی که از خود ساخته ایم ملاقات خواهیم نمود و بقیه مسیر را باید با همان چیزی که خود ساخته ایم زندگی خواهیم کرد.

داستان محشور شدن انسان ها به اشکال مختلف همین است، انسان ها آن چه را در از خود ساخته اند، در جهان پس از مرگ مشاهده خواهند نمود و با همان خودِ خودساخته جهان بعدی را ادامه خواهند داد.

پس بیایید به خود بیاییم و تحولی در نگرش خود به زندگی ایجاد کنیم و فرصت عمر را زمانی محدود از یک مسابقه ی بی تکرار بدانیم که به سرعت در حال عبور است،
اهداف متعالی خود را مشخص کنیم و از قلم و چکشی که در اختیار داریم برای ساختن بهترین شخصیت خود متناسب با آن اهداف متعالی استفاده کنیم، زیرا…

ناگهان خیلی زود دیر می شود!