7 گام در راه بخشیدن و گذشت کردن
حقّ بخشیدن و تلافی کردن با شماست اما یک راه را انتخاب کنید که سود بیشتری هم برای شما و دیگران داشته باشد. ما در این مقاله 7 گام در راه ” چگونه راحت گذشت کردن “نوشتیم و شما هم بعد از مطالعه حساب کنید بخشش برای شما فواید بیشتری دارد یا انتقام و کینه به دل گرفتن؟
بخشش و راه سلامت روان
بخشیدن یکدیگر آنقدر می تواند اثر مثبت روی سلامت اعصاب داشته باشد که بعضی از روانشناس هایی که تمرکز روی مسائل معنوی داشتند، مدل ” روان درمانی بر اساس بخشش ” طراحی کرده اند.
آنها می گویند اگر ریشه اضطراب و استرس یک کینه قدیمی باشد، بهترین راه برای درمان آن، این است که بیمار با تمام وجودش از تقصیرات دیگران بگذرد تا فواید بخشش را در آرامش روان خود لمس کند.
بعضی از این توصیه های بخشش در واقع مراحل و راه های روان درمانی هستند. پس اگر کینه ، زندگی تان را به هم ریخته لطفا این مراحل را طی کنید:
گام اول : احساسات منفی را انکار نکنید!
” من از هیچکس چیزی به دل نمی گیرم !” این جمله از نظر روان شناسی غیر ممکن است. حتی اگر بخواهیم روانکاوانه برخورد کنیم، تاکید یک نفر بر ” اصلا “، ” ابدا “، ” به هیچ وجه ” کینه به دل نگرفتن ، میتواند نشانه این باشد که اتفاقاً در دل چنین آدمی یک کینه عمیق خوابیده و عملا او کینه ای تر از بقیه است.
پس لطفا احساس کینه از دیگران را دست کم از خودتان پنهان نکرده و به جایش بنشینید به ابعاد مختلفش فکر کنید؛
به اینکه چقدر شدت دارد؟ نسبت به چه کسی یا چه کسانی است؟ اولین بار کی از او رنجیده اید و چرا؟ آیا ممکن است ریشه های این کینه به کودکی برگردد؟ ممکن است رنجش خاطرتان خیلی افراطی باشد؟
راه دوم گذشت : دو دو تا چهار تا کنید!
تا اینجای مقاله با خودتان فکر کنید و یکی از این دو گزینه را انتخاب کنید:
- ضرر ویروس کینه و تلافی کردن
- یا بخشش و فواید آن
همین که به این نتیجه رسیدید که بخشیدن هم یک گزینه خوب است که میتواند در کنار کینه ابدی و تلافی کردن باشد، خیلی عالیست و از این گام نتیجه لازم را گرفته اید.
گام سوم : حق قصاص یا بخشش
میگویند بخشش وقتی لذت بخش تر است که آدم بتواند تلافی یا قصاص کند. اینکه شما خود را در انجام تلافی و هم در بخشیدن مُحق بدانید، باعث میشود که راحت تر و بدون اکراه ، راه بخشیدن را طی کنید.
شاید به همین خاطر است که مراسم آشتی کنان که بدون میل دو طرف قضیه انجام می شود، معمولا نتیجه نمیدهد.
گام چهارم : به محدودیت های او فکر کنید
در راه برای گذشت یک گام جلوتر برویم؛ حالا وقت این است که کمی مقدار هیجان قضیه را پایین بیاورید و اتفاقی که باعث رنج شما شده را منطقی تر بررسی کنید. ببینید که:
- چرا آن شخص شما را رنجیده خاطر کرده؟
- ممکن نیست که در آن روز، از چیزی ناراحت بوده؟
- احتمال ندارد که شما رفتاری کرده باشید که چیز تلخی را برایش زنده کرده باشد؟
- آیا بد رفتاری او به خاطر فشار های زندگی نبوده؟
- نکند بیچاره تحت فشارهای روانی شدیدی بوده و برای همین کلاً عصبی بار آمده؟
خب؛ همه اینها میتواند محدودیت هایی باشد که باعث شود یک نفر شما را برنجاند. شما خودتان از این محدودیت ها ندارید؟ برای خودتان پیش نیامده که ناخواسته یک نفر را ناراحت کنید؟
کسی که به دیگران آسیب می زند را مانند یک فرد سرطانی فرض کنید.
آیا هیچ گاه یک فرد سرطانی را به بد و بیراه گرفته اید که چرا به سرطان مبتلا شدی؟
حتما خیر؛ چون می دانید او نمی خواسته مریض شود اما همه چیز در وضعیت جسمی و روانی او به صورتی پیش رفته که مبتلا شود.
بنابراین با نگاهی شفقت آمیز به او نگاه می کنید و برای سلامتی اش از صمیم قلب دعا می کنید. افرادی که به دیگران آسیب می زنند نیز به نوع دیگری از سرطان مبتلا هستند اما در بعد روحی و روانی
مطمئن باشید برای بخشش چنین افرادی راه یا راه هایی وجود دارد!
گام پنجم : خوبی ها را هم ببینید
معمولا کینه های عمیق از کسانی پیش می آید که ما از آنها توقع رنجاندن نداشته ایم.
خب، این آدم ها که یک دفعه از آسمان نیامده اند؛ اینها یک خوبی هایی داشته اند که ما اول با آنها احساس نزدیکی کرده ایم. فکر کنید و ببینید واقعا هیچ خوبی ای در وجود آن آدم نیست که به خاطرش از بدی اش بگذرید؟! مطمئن باشید فواید بخشش اول به شما می رسد بعد به طرف مقابل.
گام ششم گذشت : تصمیم بگیرید
تا حالا دیگر باید دستتان آمده باشد که بخشیدن ،هم عمل منصفانه تری است و هم فواید آن در درجه اول به شما برمی گردد اما هنوز هم اختیار دارید که بین گذشت و کینه یک راه را انتخاب کنید.
به هر حال؛ دل را یک دله کنید و تصمیم بگیرید. برای تصمیم گیری عجله نکنید اما زیاد هم در تردید نمانید. فقط یادتان باشد که تصمیم گیری فقط بخاطر منافع شخصی نباشد و واقعا از ته دل دیگران را بخشیده باشید!
هفتم: گذشت را از راه عمل نشان دهید!
بخشیدن ضرورتا به معنای ارتباط رابطه صمیمانه با فرد مقابل نیست. شخصی که دارید می بخشید دو حالت دارد:
- یا از اقوام و نزدیکان درجه یک شما نیست
- یا رابطه کاملاً یا نسبتاً نزدیک دارد
در مورد اول همین که نسبت به آن فرد خنثی باشید و دیدن او شما را عصبانی و آشفته نکند، کفایت می کند.
اما در مورد دوم ، رابطه را اصلاح کنید و سعی کنید صمیمیت سابق بین شما بازگردد. زیرا اگر واقعا از تَه دل یک نفر را بخشیده باشید، دیگر نباید اکراه داشته باشید که بروید با او دست بدهید و روبوسی کنید.
اگر هم به شما بَر میخورد که چرا فلانی پا پیش نگذاشته، می توانید از راه دوستان مشترک نشان دهید که تمایل دارید با رنجاننده آشتی کنید و گذشت کنید. همیشه پایه هایی برای مراسم آشتی کنان وجود خواهند داشت!
نظرات ، پرسش و پاسخ