الاکلنگ چالش های زندگی و خدا
انسان گرچه موجود ویژه آفرینش خداست اما همیشه محتاج و نیازمند است. خداوند یعنی قدرت بی نظیر جهان هستی همیشه آماده برای کمک و رفع نیاز اوست. یک سمت این الاکلنگ خداست و سمت دیگر مشکلات و چالش های زندگی ! اما مشکل از آنجا آغاز شد که انسان در چالش های زندگی خدا را از یاد برد و چشم امید و نیاز به دیگران دوخت.
- نیازمند ترین موجود چیست؟
- گرفتار ترین آفریده و مخلوق کدام است؟
- کدام مخلوق بدون کمک دیگران لحظه ای نمی تواند زندگی کند؟
- در چالش های زندگی کدام موجود همیشه شکایت و گِله دارد؟
چالش های زندگی و انسان نیازمند
قطعا آن موجودی که از لحظه تولد بیشتر از هر آفریده دیگر خدا ، احتیاج و نیاز دارد، انسان است. حتی نوزاد انسان به نسبت نوزاد سایر نوع حیوان ، بیشتر نیازمند مراقبت و مواظبت است؛ دیگر می توان به طور مصدری گفت او ” احتیاج محض ” است.
درحالیکه نوزاد حیوانات یا بذر گیاهان را می بینیم که در رشد و نموّ خود اینقدر نیاز به مراقبت ندارند! حتما این موضوع را خود شما نیز همین الان تصور کردید.
ما انسان ها از روزی که به این دنیا چشم گشودیم، فرا گرفتیم که برای رفع نیاز و گذر از چالش های زندگی ، باید در کنار تلاش کردن، دیگران را نیز فراخوانی و طلب کمک و همکاری کنیم.
پله به پله و قدم به قدم تا تمام شدن نیاز
گریه نوزاد ؛ وقت گرسنگی یا تنهایی به نشانه فراخوان کردن مادر برای رفع این چالش است. آن روز تمام چالش های زندگی او همین چیزهاست!
اما تا انسان به خود می آید، به تدریج یاد می گیرید که باید یک سری از نیازهایش را خودش مرتفع کند اما باز می بیند برای خیلی چیز ها مجبور است از دیگران طلب کمک کند.
باز بزرگتر می شود؛ چالش های زندگی او نیز همراه خودش بزرگتر می شود و با خود می گوید که اگر بخواهم موفق شوم و این مشکلات را هم برطرف کنم، مجبورم تلاش کنم و به توانایی های خود تکیه نمایم و نیز از تعامل با دیگران هم بهره ببرم.
در کودکی گمان می کنیم اگر بالغ و بزرگ شویم، دیگر نیرومند تر و بی نیاز تر خواهیم شد و چالش های کمتری در زندگی خواهیم داشت.
در نوجوانی فکر می کنیم اگر یک فرد بالغ و مستقل باشیم، مشکلات و احتیاج به خانواده تمام می شود…
موقع جوانی ، گمان می کنیم که بعد ازدواج و پیدا کردن نیمه گمشده ، زندگی رنگ دیگری خواهد یافت…
بعد ازدواج گمان می کنیم اگر بچه دار شویم، زندگی چهره زیباتری خواهد یافت و…
سنگینی الاکلنگ سمت چالش های زندگی است!
این الاکلنگ چرا همیشه سمت مشکلات و چالش های زندگی سنگینی می کند؟؟!
الان وقت آن است یک سوال از خود بپرسیم که خدا را دقیقا کجای زندگی و نیازمندی و احتیاج های خود قرار داده ایم؟؟! ما که اینقدر از زمین و زمان گله داریم، چه جوابی داریم بدهیم؟!
اما عجیب این است که انسان ، این مخلوق ویژه و مخصوص خدا ، هر چه پیشتر می رود، بیشتر درگیر مشکلات و چالش های زندگی می شود و تازه اینجاست که به روزهای گذشته خود افسوس می خورد! همان روزهای کودکی که می خواست زودتر تمام شود و بزرگ شود!
به راستی چرا این گونه است؟؟
حکمت تمام رنج های زندگی ما این است که ما کم کم متوجه می شویم که یک نیروی برتری نیز وجود دارد که بر هستی حاکم است و او قدرت مطلق است!
تنها اوست که می تواند حکیمانه، مشفقانه و به زیبایی تمام نیازهای ما را تامین و چالش های زندگی ما را رفع نماید.
کافیست ما انسان ها به رنگ و نقش خدا اهمیت دهیم
همان خدایی که در دوران جنینی و در رحم مادر که ما حتی هیچ درکی از نیاز های خود نداشتیم، خودش از طریق بند ناف مادر ما را تغذیه داد و هوای ما را داشت.
همان خدایی که پس از به دنیا آمدن ، از شیره جان مادر و در پستان او غذای ما را تامین و آماده کرد؛ در آن لحظه ما کجا می دانستیم که به چه غذایی احتیاج داریم و بهترین چیز برای ما چیست؟!!
گذشت و گذشت و این انسان بود که به تدریج از این رَبّ حکیم و مهربان غافل شد و گمان می کرد که با قدرت خود یا با کمک دیگران می تواند مشکلات و چالش های زندگی خود را رفع نماید.
الاکلنگ زندگی باید به سمت خدا باشد
در افکار و باور های ما الاکلنگی وجود دارد که بالا و پایین بودن هر سمت آن ، میزان موفقیت ما را مشخص می کند؛ یک سوی آن الاکلنگ چالش های زندگی و مشکلات و سمت دیگرش خداوند حکیم است.
به میزانی که در ذهن ما چالش های زندگی بزرگ تر باشد، یعنی وزن خدا و قدرت او را دست کم گرفته ایم و آن را کوچک فرض کرده ایم و به هر اندازه وزن خدا در باور ما سنگین تر باشد و او را قدرت مند تر بدانیم، گرفتاری ها کوچکتر می شوند و حتی به سادگی از بین می روند.
درباره خدا چطور فکر می کنی؟
خود خدا می گوید: من همانجا و همانطور هستم که بنده ام درباره من گمان می کند.
أنا عند ظنِّ عَبدی بی فَلا یَظُنَّ بی الّا خیراً
هرطور درباره خدا فکر کنی!
من در نزد ظن و گمان بنده ام هستم پس نباید درباره من گمان بد کند
آری؛ اگر خدا را یک موجود قدرتمند و مهربان دانستی، او نیز همانطور با تو رفتار می کند و اگر تصور کردی که خدا یک گوشه ای نشسته و به مشکلات و چالش های زندگی تو کاری نداره، دقیقاً خدا با تو همان کار را انجام می دهد.
انسان هر چه بیشتر از خداوند و نیروی برتر هستی غافل شود و نقش او را در ذهن کمرنگ تصور کند، زندگی ، نیاز ها ، مشکلات و چالش های آن ، چهره وحشتناک تر و زشت تر خود را می نمایاند و کمتر از امداد و کمک های او در این الاکلنگ زندگی بهره مند خواهیم شد.
باور ما به رنگ خدا در زندگی و چالش های آن
باور و ایمان ما تعیین می کند که در کوران مشکلات و چالش های زندگی بسوزیم و راه خروجی پیدا نکنیم یا این که از امداد معجزه آسای رب العالمین بهره مند شویم و از چالش ها با کمترین استرس و دغدغه با موفقیت عبور نماییم.
ایمان راستین این است که همواره از خود بپرسیم آیا خداوند بزرگتر است یا این مسأله ای که با آن مواجه هستم؟ باور کنیم که خداوند بسیار قدرتمند تر و بزرگتر از هر نیاز انسان است که شما در ذهن خود آن را بزرگ کرده اید.
اگر بجای مشکلات، خدا را در قلب و باور خود بزرگ کنید و به او نقش بدهید، او نیز قدرتش را برایتان نمایان خواهد نمود اما تا زمانی که به چالش ها بیش از خداوند در ذهن خود نیرو داده اید، چالش ها همیشه قدرت نمایی خواهند نمود.
خداوند مهربان و حکیم را به عنوان قدرت مطلق جهان هستی بپذیرید و در ذهن خود ربوبیت و قدرت او را بپذیرید تا دستان معجزه گر او را در میانه گرفتاری های زندگی ببینید.
نظرات ، پرسش و پاسخ